Ερασιτέχνες δολοφόνοι
Συνολική βαθμολογία (1-10):
7.8
Κριτικές
4
Παρακολούθηση βιβλίου
Εγγράψου δωρεάν στο Bookfriends.com.cy, επίλεξε Παρακολούθηση βιβλίου και θα σε ενημερώνουμε κάθε φορά που ένας αναγνώστης γράφει ένα νέο review για το βιβλίο αυτό!
Γράψε τη δική σου κριτική
Κριτικές βιβλίου: 4
ID #40919 | ημερομηνία: 2020-10-08
Γιώργος Γαλούσης | 68 κριτικές
Αρκετά καλό!
Κάποιες ιστορίες είναι αρκετά καλές, κάποιες πάλι όχι και τόσο. Διαβάζεται όμως ευχάριστα και είναι και σύντομο. Θα πρότεινα να το διαβάσει κάποιος γιατί στο τέλος σου αφήνει μια θετική εντύπωση.
ID #3583 | ημερομηνία: 2020-06-11
Δελλή Χαρά (μη εγγεγραμμένος χρήστης) | 78 κριτικέςΕρασιτέχνες Δολοφόνοι
Υπάρχουν ατμοσφαιρικοί φόνοι; Πόσο απέχει η λογική από την διαταραχή; Πόσο απέχει η διαταραχή από το έγκλημα; Ερασιτέχνες δολοφόνοιΜέσα από 8 ιστορίες μυστηρίου, ο συγγραφέας αφήνει την επιλογή στον ίδιο τον αναγνώστη. Τρίγωνα, φαντάσματα, μακάβριοι θάνατοι, βεντέτες, βασανιστήρια…Αγωνία, σκοτάδι, παράνοια. Φαινομενικά απλά διηγήματα συνηθισμένων καταστάσεων με πλοκή και ρυθμό που θα ζήλευαν όλα τα μυθιστορήματα, με εγκληματικές καταλήξεις που δεν σε αφήνουν να ξεμπλέξεις! Διαφορετικές ιστορίες σε γκροτέσκο φόντο, με ξεχωριστούς πρωταγωνιστές που κρύβουν παρελθόντα και αλήθειες. Η ανάγνωση γίνεται εύκολη εξ αιτίας της καλογραμμένης αφήγησης και της δομημένης γραφής καθώς και ενδιαφέρουσα, χάρη στο πρωτότυπο mind-blowing αφηγηματικό πλαίσιο στο οποίο κινείται, αλλά οι ανατρεπτικές εξελίξεις δεν σε οδηγούν πάντα στο τέλος που έχεις φανταστεί. Όλοι μας δεν κρύβουμε μια λιγότερο ή περισσότερο σκοτεινή πλευρά μας; Τότε βρεθήκαμε, μαμά, το θυμάσαι; Μου φάνηκε τόσο παράξενο που με είχες βρει μέσα σε εκείνο το απόκοσμο δάσος! Αλλά τι λέω; Αφού η αγάπη σου μπορεί να με βρει και στην άκρη του κόσμου, έτσι δεν είναι; Ναι… έτσι μου είπες τότε, μαμά. Οι ερασιτέχνες -μα- δολοφόνοι βγαίνουν έξω από το «πετσί» του ρόλου και μας αφηγούνται αμερόληπτα τις παράξενες συνθήκες του εγκλήματος, πάντα βουτηγμένες σε μπόλικη δόση μυστηρίου, συνθήκες τέτοιες όμως που κατά κύριο λόγο θα ωθούσαν και τον αναγνώστη στο έγκλημα. Το ψυχολογικό θρίλερ παντρεύεται τη μαύρη κωμωδία σε μια ακολουθία ατυχών συμπτώσεων και περιστατικών. Η εξιστόρηση κρύβει απίστευτες εναλλαγές από ένα “εγκληματικό” (ας μου επιτραπεί) μυαλό. Ιστορίες γραμμένες έτσι όπως όλοι θα θέλαμε να τις ακούσουμε… Ερασιτέχνες δολοφόνοιΔιαβάζεται στο λυκόφως, δεν ενδείκνυται για αποχαύνωση… Πρόκειται για ένα παραπλανητικό βιβλίο όπου τα θύματα γίνονται θύτες, όπου ο φόβος, τα ένστικτα εκδίκησης, η οργή ή οι αμαρτίες δεν έχουν εκλείψει, όπου οι ενήλικοι κρύβουν μέσα τους παιδιά, όπου μια αδυναμία ή απροσεξία του οποιουδήποτε από μας άνετα μετουσιώνεται σε παραφροσύνη. Οι πολλοί και διάφοροι χαρακτήρες βάζουν ο καθένας τη δική του σφραγίδα στο κάθε έγκλημα. Ο Λευτέρης Μπούρος δείχνει να εμπιστεύεται την ενσυναίσθηση που γεννά αναπόφευκτα συναισθήματα σε όποιον διαβάσει τις ιστορίες του. Μπήκα στη θέση του ήρωα, βίωσα τα συναισθήματά του, ένιωσα την καταλυτικότητα της εξομολόγησής του, προβληματίστηκα αλλά αναγνώρισα τα κίνητρά του και ψυχαγωγήθηκα από την ανάγνωση. Τώρα που επέστρεψα, όμως, η συνήθεια από τις μέρες της φυλακής με οδήγησε κατευθείαν στη βιβλιοθήκη… Βλέπω έργα του Καζαντζάκη, του Παπαδιαμάντη, του Ουγκώ αλλά και του Πόε, του Γκι ντε Μωμπασάν, του Ντίκενς, του Χέμινγουεϊ… Είναι σχεδόν δίπλα μου, τοποθετημένη μέσα στον πέτρινο τοίχο και κρύβει κόσμους καινούριους, ανεξερεύνητους, ιστορίες παλιές, χαμένες στο χρόνο… Ιστορίες που ούτε καν τις είχα φανταστεί. Ένα τόσο δυναμικό πρώτο ταρακούνημα στον λογοτεχνικό χώρο, φανταστείτε ποια συνέχεια μας επιφυλάσσει… Μήπως ο κύριος Κοκκινόπουλος μόλις ανακάλυψε κάποιο επόμενο θέμα/θύμα του; Μπορεί ένα ειδεχθές έγκλημα να σε λυτρώσει; Μήπως πρέπει να νικήσουμε τους φόβους μας για να ξεπεράσουμε επιτέλους τα τραύματά μας; Να αντιμετωπίσουμε τις όποιες τύψεις μας, ζώντας στους εφιάλτες μας;
ID #2432 | ημερομηνία: 2020-06-05
Δανάη Ιμπραχήμ | 68 κριτικές
8 ιστορίες μυστηρίου
Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να δικαιολογεί έναν δολοφόνο; Δύο; Τρεις; Οκτώ; Μα κύριε δικαστά, ήταν θύμα πλεκτάνης. Εσύ στη θέση του θα την πάταγες την σκανδάλη, δικέ μου. Μα κύριε δικαστά, ο Μίλτος είχε σκοτώσει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό το βράδυ της οικογενειακής του τραγωδίας. Μα κύριε δικαστά, πού να φανταστεί την εκρηκτική έκβαση της βραδιάς; Μα κύριε δικαστά, γιατί καταδίκασες μόνο αυτόν; Ο αδερφός του είναι μεγαλύτερος εγκληματίας. Μα κύριε δικαστά, είναι μόνο ένας ταπεινός επιστήμονας. Μα κύριε δκαστά, ολόκληροι ενήλικες να παίζουν με κούκλες; Μα κύριε δικαστά, δεν το ήθελε, ήταν μεθυσμένος. Μα κύριε δικαστά, η γυναίκα του ήταν ένα κινούμενο ζόμπυ. Μα κύριε δικαστά, γιατί δεν έχετε διαβάσει ακόμα το βιβλίο του Λευτέρη; Βάλτε ένα ποτό, ανάψτε ένα τσιγάρο, σβήστε τα φώτα και σκεφτείτε πως όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι, ακόμα του ίδιου μας του εαυτού.
ID #1244 | ημερομηνία: 2020-06-03
Αλέξης Ζησιμόπουλος | 37 κριτικές
Ερασιτέχνες Δολοφόνοι
Όταν πήρα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου είπα στον συγγραφέα "Μην περιμένεις να το διαβάσω σύντομα". Καθώς απ' τη μία διαβάζω αργά και απ' την άλλη έχοντας να κάνω με μια συλλογή ιστοριών μυστηρίου, μια ανθολογία αν θέλετε, περίμενα να πάρω το χρόνο μου με τις αυτοτελείς ιστορίες. Από τότε, δεν έχει περάσει ούτε εβδομάδα και να που είπα τελικά άθελά μου ψέματα και βρίσκομαι να γράφω αυτό εδώ το κείμενο. Θεωρώ πως ο λόγος που με τράβηξε τόσο το κείμενο ώστε να το διαβάζω αδιάκοπα είναι η ικανότητα του συγγραφέα να εισάγει στις ιστορίες την αμφιβολία. Είναι αμφίβολο, στα πλαίσια της κάθε ιστορίας με διαφορετικό τρόπο φυσικά, τι είναι αλήθεια, τι ψέμα, τι πραγματικό, τι μεταφυσικό, τι κρυμμένο μυστήριο και τι μας κοιτάζει στα μάτια. Σίγουρα λοιπόν πετυχαίνει να βιδώνει βαθιά ένα αίσθημα ανησυχίας και "παθητικής αγωνίας" αν μπορώ να το πω έτσι. Δεν είναι ότι καρδιοχτυπούσα για την τύχη κάποιου χαρακτήρα ή με σόκαρε μια σκηνή, μα με περιέβαλλε η ατμόσφαιρα και με οδήγησε γλυκά και αγωνιωδώς στην έκβαση της κάθε ιστορίας. Στηρίζεται για μένα στο ατμοσφαιρικό, οργανικό μυστήριο, στον μύθο του κάθε αποσπάσματος παρά στην πιο αστυνομική πλοκή, με κατεύθυνση προς την επίλυση και εξήγηση κάποιου γεγονότος/φαινομένου. Και αυτά τα γράφω ως πολύ πολύ θετικά. Με δυο λόγια, πρόκειται για οκτώ ιστορίες μυστηρίου με κοινή θεματική τον θάνατο. Δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες για το πως, ποιος και γιατί ωστόσο γιατί θα ήταν κρίμα. Είναι αυτοτελείς, αν και υπάρχει μια κάποια αμυδρή συνοχή κάποιων ιστοριών. Πάντως, δεν είναι κεντρική ιδέα που ενώνει συνεκτικά όλο το έργο ένας κοινός αφηγητής που καταλήγει στο τέλος να αποκαλύπτεται όπως βλέπουμε συχνά. Εδώ η κάθε ιστορία μπορεί να σταθεί και μόνη και να διαβαστεί, θεωρώ, με οποιαδήποτε σειρά. Θεωρώ πως ίσως η σειρά θα έπρεπε να είναι και λίγο διαφορετική. Μιλώντας για τις ιστορίες, όπως σε κάθε συλλογή ιστοριών και ανθολογίες, άλλες ιστορίες θα είναι καλύτερες και άλλες χειρότερες. Θα είμαι ειλικρινής και θα πω πως οι πρώτες δύο δεν με ενθουσίασαν. Η πρώτη μου φάνηκε τόσο στη θεματική όσο στο πως εξελίσσεται αρκετά... τετριμμένη. Σα να έχω διαβάσει και δει και ακούσει και ξέρω από κάπου ήδη αυτού του είδους την ιστορία, αυτό το μοτίβο. Η δεύτερη νομίζω ότι κράτησε πολύ περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν, μιας και ήταν έκδηλο το τι συνέβαινε απ' την αρχή σχεδόν και θεωρώ τράβηξε υπερβολικά για να φτάσει σε ένα λίγο πολύ αναμενόμενο και χλιαρό τέλος. Εδώ να τονίσω πως, μπορεί να εκφράζω μια κάποια δυσαρέσκεια για τις δύο αυτές ιστορίες, μα δεν σημαίνει πως είναι κακά κείμενα. Πάντα μιλάω σε σχέση με τις υπόλοιπες, που εκτινάσσονται απότομα κατά τη γνώμη μου. Η τρίτη, τέταρτη και πέμπτη ιστορία μου άρεσαν απ' την αρχή ως το τέλος, τόσο σε ύφος, μορφή, δομή και ιδέα. Και το ότι είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους μα ενώνονται στο κοινό συναίσθημα του μυστηρίου (που όπως ανέφερα στην αρχή διέπει όλο το βιβλίο) τις κάνει τόσο διαφορετικές μα και τόσο συγγενικές. Κι αυτό είναι πανέμορφο. Η έκτη, η μεγαλύτερη σε έκταση και μάλλον καλύτερη ιστορία. Η καρδιά του βιβλίου θα έλεγα εγώ, το πιο ατόφιο για μένα δείγμα του "τι είδους ιστορίες λέει ο Λευτέρης Μπούρος;" Αν κάποιος είχε αμφιβολίες ή ήθελε ένα δείγμα γραφής του συγγραφέα, ξεκάθαρα θα του πρότεινα την έκτη ιστορία. Αν κάποιος ήθελε μια καλή σε όλα τα επίπεδα ιστορία μυστηρίου, πάλι θα του πρότεινα την έκτη ιστορία. Αν κάποιος δεν διάβαζε γενικώς τέτοιου είδους μυστήριο, θα του έδινα την έκτη ιστορία για να τον μεταπείσω. Η έβδομη είναι μια έξυπνη και αρκετά καλή ιστορία φαντασμάτων(;) στο στρατό, σα να λέμε ένα πολύ καλό, φρέσκο και μεστό "reindition" της λίγο-πολύ γνωστής ιστορίας "Η Σκοπιά της Γριάς", ενώ η όγδοη είναι η πιο σύντομη και "μοντέρνα" ιστορία, χωρίς ωστόσο να έχει κάτι να ζηλέψει απ' τις υπόλοιπες. Οι ιστορίες ήταν οχτώ. Κι εγώ τελειώνοντας το βιβλίο έμεινα με την εξής σκέψη: Θα μπορούσα να διαβάσω οχτώ, ογδόντα και οχτακόσιες τέτοιες ιστορίες απ' τον Λευτέρη Μπούρο με μεγάλη ευχαρίστηση.
Top5 βιβλίων με τις περισσότερες κριτικές στην κατηγορία
Μια νύχτα ακόμη (173)
Κρομμύδας Κώστας
Διόπτρα
Εβόρα (153)
Κρόμμυδας Κώστας
Διόπτρα
Μια φορά κι ένα μπορώ… (129)
Στυλιαρά Ρενέ
Queens Publication
Το βιβλίο της Κατερίνας (74)
Κορτώ Αύγουστος
Εκδόσεις Πατάκη
Μυρωδιά από σανίδι (57)
Κρομμύδας Κώστας
Διόπτρα