Ασφαλώς όλα για τους ανθρώπους είναι, όχι όμως όλα σε έναν...
Αν είναι το πρώτο βιβλιο της συγγραφέως που ανοίγετε, πιστεύω πως θα σας αρέσει αρκετά, παρόλες τις υπερβολές και τις απανωτές συμπτώσεις. Αν όμως έχετε διαβάσει κι αλλα βιβλία της, μάλλον θα πάρετε μια δόση από τα ίδια και αυτό δεν ξερω κατα πόσο θα σας αρέσει. Εμένα πάντως με χάλασε.
Διαφορετικό από άλλα έργα της συγγραφέως, όχι όμως ανάλογα ενδιαφέρον και άρτιο νοηματικά, τουλάχιστον για μένα. Το βρήκα αρκετά άνισο ως όρος την αφήγηση, σε σημείο που με κούρασε η μονόπλευρη θεώρηση της ιστορίας.
Αν δεν έβριθε τόσης άσκοπης φλυαρίας και αναφορές των αναφορών, επεξηγήσεις των επεξηγήσεων και παραπομπές των παραπομπών, ίσως και να μου άρεσε περισσότερο. Ωραίο μεν το κλίμα της εποχής εκείνης, έξυπνο το στόρι, πλην όμως με κούρασε και με έκανε να βαρεθώ αρκετά.
Θέλετε κλισέ; Έχει.
Θέλετε love story? Έχει κι απ' αυτό.
Θέλετε γρήγορη και εύπεπτη γραφή; Ω, ναι, θα βρείτε άφθονη.
Σαφώς και είναι ό,τι πρέπει για χαλαρές ώρες δίπλα στο κύμα, με τον ήλιο να χτυπά από το πλάι και το παγωτό να στάζει στην άμμο. Όμως μη ζητάτε κάτι περισσότερο.
PS. Την σειρά δεν την είδα ποτέ, αλλά μου είπαν πως απείχε αρκετά από το βιβλίο.
Τον Δεκέμβριο του 2008, ο Άγγελος, μαζί με χιλιάδες συμμαθητές του, κατέβηκε στους δρόμους της Αθήνας για να απαντήσουν στη βαρβαρότητα των αστυνομικών, στην υποκρισία των πολιτικών, στο αδιάφορο πρόσωπο της κοινωνίας που αργοπεθαίνει.
Τον Φεβρουάριο του 2012, τις μέρες που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν οργισμένοι στους δρόμους απέναντι στα μνημόνια, οι γονείς του Άγγελου ακούνε εμβρόντητοι στο δελτίο των οκτώ πως το παιδί τους καταζητείται ως ληστής τραπεζών και επικίνδυνος τρομοκράτης...
Αρκετά κοινότυπο, χωρίς να καταφέρνει να αποφύγει τα κλισέ, λίγο ντοκιμαντεριστικο, βαρύ και έντονα δραματικό κατά τόπους, λίγο συμβουλευτικό,
όμως εύκολο και γρήγορο στην ανάγνωση.
Ένα μικρό χωριό στην Ιταλία γεμάτο δάση, ένα απίστευτα ζεστο και αποπνικτικό καλοκαίρι, ένα αγόρι
δεκαέξι χρόνων που ζει σ’ ένα απομονωμένο σπίτι την συνηθισμένη ζωή του, μέχρι τη μέρα που η Άννα επιστρέφει στο χωριό και τον σπρώχνει στην ενηλικίωση. Και τότε τα πάντα αλλάζουν. Ο πατέρας του απολύεται, ένα αγόρι δολοφονείται κι ένα κορίτσι ανεβαίνει σ’ ένα φορτηγάκι και εξαφανίζεται στο σκοτεινό δάσος…
Δεν μου ταίριαξε... Το θέμα δυνατό, η ατμόσφαιρα στημένη με προσοχή, η γραφή καλή, αλλά... δεν. Μάλλον είμαστε κάπως μακριά με την συγγραφέα και δεν καταφέραμε να συναντηθούμε πουθενά.
Μια καλογραμμένη ιστορία από έναν ενδιαφέροντα ως προς τη γραφή και τη σκέψη συγγραφέα. Το κοινωνικό μήνυμα ηχηρό, αλλά σαν μυθιστόρημα δεν ήταν κάτι που θα με απογείωνε ή που ήθελα να κρατήσω. Αξιοπρεπής δουλειά, αλλά τίποτε περισσότερο.
Με άφησε εντελώς εξαντλημένη, ν' αναρωτιέμαι για την πορεία του κόσμου και μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φτάσει η εξαθλίωση του πνεύματος και ο φόβος της γνώσης.